Bangkok en de vloek van de visa

Hallo allemaal,
We zitten nog steeds in Bangkok in plaats van Hanoi maar daar over later meer…… Even bij het begin beginnen. We hadden twee vluchten, 1 van Amsterdam naar Abu Dhabi en 1 van Abu Dhabi naar Bangkok. Een tussenstop dus. De eerste vlucht was niet echt een succes. We konden de avond ervoor niet online inchecken waardoor we stoelen toegewezen kregen en vrij k*t zaten. Verder had Martijn nog een hoogoplopende discussie met de dame voor hem, die vond dat ze haar stoel wel in de verste stand naar achteren kon zetten want ze had tenslotte 3 uur rechtop gezeten voor Martijn. Haar rustig uitleggen dat Martijn een hernia heeft en dat ze een compromis moesten sluiten ging het ene oor in en het andere uit. Kortom we waren blij dat we eruit konden. Gelukkig werd alle malaise van de eerste vlucht goed gemaakt door de 2de, want er zat een superaardige Saoudi Arabier naast me waarmee we (ik) gezellig gekletst hebben. De Thaise dame voor ons was ook helemaal van de klets en maakte allemaal foto’s van ons haha.

Eenmaal bij ons guesthouse aangekomen hebben we even wat gegeten met uiteraard een Singha biertje erbij om alles weg te spoelen ;-) We waren echt bekaf want niet of nauwelijks geslapen in het vliegtuig dus op tijd naar bed. Helaas hielp de live muziek bij de tempel en het geblaf van de honden(kennel) naast ons niet echt om lekker te slapen ondanks alle vermoeidheid.

De volgende ochtend toch nog redelijk bijtijds opgestaan om naar de stad te gaan voor de Wat Pho, Grand Palace etc. We hadden zowel voor de trein als voor de watertaxi een dagticket gekocht, dus dat ging allemaal heel soepel. Verder een beetje door de stad geslenterd, Martijn een afspraak gemaakt voor z’n nieuwe tatoeage, lekker gegeten, een massage genomen en terugegaan naar het guesthouse want we moesten vanochtend al om 3.30 opstaan voor onze vlucht naar Hanoi…..

Tja we zouden dus nu in Hanoi moeten zitten, maar helaas zitten we nog steeds in Bangkok. Hoe dat komt? Nou we raakten aan de praat met een vriendelijke gepensioneerde Amerikaan die 6 maanden per jaar in Azie verblijft (je kan het slechter treffen ;-)). Ongeveer een kwartier voordat we gingen boarden kregen we het over het visum. Hij vertelde ons dat je een uitnodigingsbrief nodig hebt als je een visum wilt kopen wanneer je aankomt. Ik (Jeanitha) zei nog, neuh dat hoeft niet, dat is voor reisorganisaties, wij komen op eigen houtje blabla. Maar hij was behoorlijk overtuigend en zo langzaamaan begon ik bloednerveus te worden. Hup naar de jongens die het boarden regelen en nagevraagd. Ja hoor we zouden geweigerd worden en linea recta terug naar Bangkok gestuurd worden als we die uitnodigingsbrief niet zouden hebben (en niemand bij de paspoortcontrole of vliegtuigmaatschappij had dat gecheckt, lekker dan). Hellup wat nu?

Gelukkig bleef de jongen die ons hielp uitermate rustig, onze baggage werd a la minute uitgeladen en we moesten met hem meekomen terwijl ik maar bleef vragen, wat moeten we nu doen, waar is onze baggage, hoe zit het met de tickets en kunnen we uberhaupt nog wel in Vietnam komen? We gingen eerst onze baggage halen en de jongen liep voor ons uit terwijl we door de catacombes van het vliegveld liepen. Goed, dat geregeld en toen de rest…….

We moesten natuurlijk als de sodemieter een hotel regelen bij het vliegveld want als het allemaal goed zou komen konden we met de vlucht van de volgende ochtend mee, zei de jongen van Air Asia. Gelukkig zit er een hotel pal naast het vliegveld dus wij daar heen, oef beetje duur, dus maar even verder zoeken. Maar alle andere hotels waren shit lazen we op internet, dus we hadden geen keuze en wij een kamer geboekt. Komen we daar binnen.... blijkt het een super de luxe suite te zijn dus dat was nog best een aangename verrassing. Ach we snakten ook wel naar een goed bed want het bed in de homestay was niet veel soeps. Onze kamer is een balzaal en ergens waren we er allebei toch wel blij mee ondanks de extra kosten.

Goed, vervolgens eerst een visum regelen en contact opnemen met het hotel in Hanoi dat we een dag later zouden komen. Hupla paar internationale belletjes verder en toen ging het balletje rollen. Ja er bestaan visa bedrijven die dus voor mensen als wij dit soort spoeddingen regelen (en dat is booming business). Een of andere hotline in Engeland gebeld, kregen we een Nederlander aan de telefoon, mail met instructies en betaald. Man, man wat een gedoe en stress. Binnen 6 uur zou de uitnodigingsbrief geregeld worden zodat we de visa bij aankomst zouden verkrijgen.

Godzijdank is het in NL een stuk vroeger en zouden we om 7.00 vliegen dus we hadden genoeg tijd. Vervolgens waren we zo ongelooflijk moe dat we eerst een paar uur knock out hebben gelegen. We konden echt niet meer. Eenmaal wakker, formulieren uitgeprint, naar een winkelcentrum om pasfoto’s te maken, ondertussen de uitnodigingsbrief gemaild gekregen, ook weer uitgeprint, tickets omgeboekt en dollars gehaald. Wat een gedoe maar het is allemaal goed gekomen. Gelukkig zei de jongen van het business centre van het hotel (waar we in en uit liepen voor al onze internet en printdingen) dat dit continu gebeurt. Ik voelde me namelijk echt een enorme muts haha. Tenslotte is het elk jaar wel wat met die visa dus volgens mij rust er gewoon een vloek op ofzo pfffff.

Door alle regeltoestanden hadden we verder de hele dag nog niet gegeten dus na het regelen van de pasfoto’s wilden we gelijk wat gaan eten in het immens grote winkelcentrum. Nu weten we “waar veel Thai zitten is het goed” dus we gingen bij een druk buffetrestaurant zitten met veel Thai en mooi uitziende eet-plaatjes. Nou het was werkelijk niet te vreten, wat zeg ik ondefinieerbaar bah bah. Niet opgegeten dus (zelfs Martijn niet) en direct door naar de Pizza Hut haha. Nu we alles geregeld hebben in het business centre besloten we ook maar gelijk het verhaal te typen. We zitten hier nu toch. Straks lekker naar bed en dan morgen weer vroeg op om alsnog naar Hanoi te vliegen, maar dan hopelijk heel relaxed ;-)

Kortom het was een eeeuuuuh "interessante" dag maar niet zo goed voor je hart. We hadden er flink stress van. Gelukkig eind goed, al goed dus kunnen we weer verder met het genieten van onze mooie reis! :-)

Tot het volgende bericht vanuit Vietnam!