Van Thailand naar Indonesie

Daar zijn we weer vanuit een druk Bandung maar daarover later meer. We waren gebleven bij onze laatste avond in Ao Nang. O nee, de avond ervoor. De volgende dag wilden we dus naar Railay gaan maar het regende keihard, de hele dag. Toen maar naar de massagesalon gegaan en ons 3 uur laten kneden. Verder niet veel gedaan vanwege het weer.

Eigenlijk hadden we die avond besloten dat we op tijd naar bed zouden gaan want we hadden de volgende ochtend al vroeg met onze Thaise eetstal-vriend afgesproken. Vanaf nu noemen we hem Harry want zn naam klinkt zo en da's lekker makkelijk :-)

Eenmaal aangekomen bij Harry schoof er niet veel later een Frans stel aan waar we al snel mee aan de praat raakten. Onze nieuwe Canadese vriend van de dag ervoor schoof ook aan met zn Thaise vriendin dus het werd erg gezellig. Voorgesteld aan het Franse stel om wat in de Boogie Bar te gaan drinken (waar we de avonden ervoor ook waren geweest). Jacques en zn vriendin waren al vertrokken maar die kwamen we daar ineens weer tegen. Jacques is namelijk muzikant dus die speelde mee met de live band. Gelukkig een andere dan de avonden ervoor want die waren we een beetje zat. Ineens zat Martijn ook mee te trommelen en blerden we allemaal erg hard mee met de liedjes. Het werd echt een top avond! :-) En dus toch nog een latertje;-)

De volgende dag hadden we om 9.00 afgesproken met Harry maar hij kwam maar niet en ondertussen kwam de regen met bakken uit de lucht vallen. We begonnen ons een beetje zorgen te maken of ie wel zou komen maar net op het moment dat we dachten dat ie niet meer kwam, stond ie voor onze neus. Het was allemaal later geworden vanwege het slechte weer.

Harry en zn vriend (die ons naar het vliegveld ging brengen) namen ons mee naar Harry's huis waar zn vrouw met baby op ons stonden te wachten. Het was best een armoedig huisje, geen bank of stoel dus dan ga je gewoon op de grond zitten. Het maakte ons allemaal niet uit want het was heel gezellig en ondanks dat het een beetje op zn hakkie-takkie Engels ging begrepen we elkaar wel. De baby was ook een schatje die net kon kruipen maar razendsnel was en dus steeds naar ons toe kwam. Na het afscheid werden we naar het vliegveld gebracht waar ons nog een onaangename verrassing stond te wachten......

In alle hectiek van het tickets boeken had ik per ongeluk een foutje gemaakt en het ticket op een andere dag geboekt. We hadden geen andere keuze dan ter plekke nieuwe tickets te kopen. Een duur foutje a bijna 200 euro :-( Het was niet anders en we besloten de boel er niet door te laten verpesten. In Kuala Lumpur moesten we 6 uur wachten op onze volgende vlucht dus om de tijd maar te doden zijn we naar een shoppingmall gegaan. Wel een uur heen en terug met de bus maar ja 6 uur op een doods vliegveld rondhangen was een nog minder leuke optie. Helaas konden we niet echt slagen dus we waren blij dat we weer verder konden reizen. Na ja totdat we in de lucht zaten want we zaten in noodweer..... hellup..... turbulentie..... lichten bleven uit (normaal gaan ze aan na het opstijgen)..... de stewardessen bleven angstvallig op hun plek zitten en de regen sloeg keihard tegen de raampjes van t vliegtuig pffff. Tot overmaat van ramp bleek het 2 uur vliegen ipv 1 uur vliegen te zijn (was in de war vanwege het tijdsverschil) dus we waren het goed zat toen we geland waren. Hup even snel door die douane heen dachten we.... maar nee, even wat vergeten...... ik (Jeanitha) werd uit de rij gehaald en alle Indo's (we waren de enige toeristen) keken ons na. Shit wat nu weer? Bleken we de visums vergeten te zijn. Ja hoor, ben je helemaal voorbereid op Cambodja, zo van dat gebeurd me geen 2e keer en dan vergeet je het gewoon in Indonesie. Of we die gelijk even wilden betalen a $50. Ja hadden we niet bij ons dus hup mannetje met Martijn mee naar de ATM, ik achterblijven met de paspoorten en uiteindelijk na een hoop commotie door de douane heen. Gelukkig bleven ze erg aardig bij de douane.

Goed, dat achter de rug en nu snel naar het hotel. Bleken we ook nog eens bij het verkeerde hotel te staan. Het juiste hotel zat een paar verdiepingen hoger, hoorde bij dezelfde keten maar net andere naam. Vast om het makkelijk te maken (not!). Nou we waren het echt helemaal zat en het was inmiddels 2.00 's nachts ofzo. Gelukkig is het hotel verder prima. Erg lang uitgeslapen dus om daarna de stad in te gaan.

Nou de stad hadden we snel gezien. Bandung is groot, vies, druk. Het stinkt hier overal en doordat het zo groot is moet je overal de taxi voor pakken. Gelukkig hadden we een aardige taxi chauffeur die ons naar de straat bracht waar Martijn's vader gewoond heeft en erna naar een soort winkelcentrum (waar het veel te duur bleek te zijn dus snel weg). Mocht je denken dat wij files in Nederland hebben dan stop je spontaan met klagen als we zeggen dat ze hier in de spits 1 uur over 1 km doen ja inderdaad je leest het goed.... 1 uur over 1 km geen grapje!

Na het dure winkelcentrum gingen we naar een pasar (markt) maar we werden een soort van opgeslokt door de drukte, de stank, smog etc etc. We zijn dus maar snel terug gegaan naar het hotel, weer het winkelcentrum in wat aan het hotel vastzit maar niet kunnen slagen. Waarom al dat gewinkel denk je misschien maar er is hier niets anders! Totaal geen toeristenstad! Morgen dus snel met de trein naar Yogyakarta.... de kaartjes voor de trein van 7.00 en 8.00 waren al uitverkocht dus we moesten die voor 17.00 kopen. Onze taxi chauffeur zei echter dat veel mensen de kaartjes komen inwisselen omdat ze toch niet gaan reizen en dat ze dan gewoon hun geld terugkrijgen. We hebben dus besloten om 6.30 op het station te staan in de hoop dat er plaatsen vrij komen. Op deze manier kunnen we overdag mooie stukken van Java zien. De treinreis a 8 uur schijnt namelijk erg mooi te zijn en aangezien de zon hier om 18.00 onder gaat valt er bij een vertrek om 17.00 niet veel meer te zien. We hebben goede hoop dat het gaat lukken en anders zijn we in ieder geval op tijd. Volgens de taxichauffeur moet je 's middags 2 a 3 uur van tevoren vertrekken. Voor alle duidelijkheid.... het is een stukje van 5 kilometer......

We gaan nu de backpacks inpakken en dan lekker slapen want morgen dus heeeeeel vroeg op. Tot de volgende keer vanuit Yogyakarta!

Slamat malam!

Martijn en Jeanitha

Mede naar aanleiding van mijn/onze vele reizen heb ik mijn hart gevolgd en ben ik mijn eigen webshop met fair trade mode- en woonaccessoires begonnen genaamd Corazon Fairtrade. Alle producten worden rechtstreeks geïmporteerd uit India, Bangladesh, Bali, Cambodja en Mexico. Kijk op www.corazonfairtrade.nl