Roadtrip deel 1

Typ me nu even helemaal suf om alles te updaten haha. Onze roadtrip begon dus met het afhalen vande camper in Perth, boodschappen doen en richting het noorden te rijden (Kalbarri).

In het begin is het even druk op de weg maar zodra je de stad verder uitkomt (en dat duurt even want het is hier allemaal zo wijd verspreid) wordt het rustiger. We zagen borden met highway oftewel snelweg staan dus dat ging goed. Maar een highway is hier hetzelfde als de provinciale wegen bij ons. Het is gewoon 1 baan heen en 1 baan terug en dat is het. Er is simpelweg te weinig verkeer om meer banen aan te leggen. Vangrails hebben ze niet, gewoon rode aarde en beplanting langs de weg en dat is het. O ja en roadtrains, heeeeeele lange vrachtwagens die je dus niet zomaar moet inhalen en zeker niet als er een heuvel aankomt waardoor je niet ziet wat er aan komt. Dat klinkt allemaal best spannend maar het is er zo rustig dat er gewoon een paar uur voorbij kan gaan zonder dat je ook maar een auto ziet dus het rijden viel eigenlijk best mee.

Maar goed, we waren dus vrij laat gaan rijden en het wordt hier rond 18.30 donker. We zouden het dus niet redden voor t donker. Ach het is nog maar een klein stukje zei ik tegen Martijn toen we in Geraldton aankwamen met schemer. Klein stukje donker kan wel, morgen paardrijden en we blijven er maar 1 nacht dus komt goed. Tja dat werd toch nog wel even een spannend ritje want kleine stukjes..... die bestaan niet in Australie.... een klein stukje is hier 2 uur rijden. Dus dan maar achter een roadtrain aan, die weet de weg en heeft voldoende verlichting (er is geen wegverlichting en het is echt pikdonker). Pffff we knepen m wel een beetje maar omkeren was geen optie. Uiteindelijk moesten we nog een aardig stuk binnendoor om bij de paardenranch te komen en de roadtrain reed door op de "snelweg".

Net toen ik zei " we hebben nog geen kangeroe gezien" stond daar ineens een kangeroe op de weg. Overal staan borden dat je voorzichtig moet rijden want met zonsondergang en in het donker worden ze actief en we hebben heel veel dode dieren langs de weg zien liggen die dus aangereden waren. Wat een groot beest zeg! Gelukkig zag Martijn m op tijd, stopte, draait zn raampje open en zegt in het Engels, zeg vriend, kan je even van de weg afgaan? Dat beest kijkt m appelig aan en hopt zo weg haha. We waren heel blij dat we op de camping aan waren gekomen want we hebben best veel dieren rond zien lopen/springen op die weg. Gelukkig niets geraakt. Uiteraard gingen we ook niet meer in het donker rijden. Waren we sowieso niet van plan, maar nu echt helemaal niet meer.

De volgende dag ben ik gaan paardrijden en bleef Martijn een beetje rommelen bij de camper. Ik was samen met het meisje dat zeg maar gids was dus dat was wel luxe. Het was echt heel mooi, nog over het strand gereden, paard was superbraaf. Kortom mooie rit! Eenmaal terug raakten we aan de praat met onze Nederlandse buurman (je komt ze ook overal tegen) die in zn eentje al een jaar in Australie aan het rondtrekken was en inmiddels bijna naar huis ging. Altijd interessant dat soort gesprekjes :-)

Na de lunch en een douche zijn we verder gereden naar Denham (zo'n 4 uur rijden). We vonden een mooie camping en hadden een plek met zeezicht. Ons geinstalleerd, gekookt, gegeten en niet lang daarna naar bed gegaan. We waren best moe maar dat niet alleen..... iedereen gaat hier op de camping rond een uur of 9 a 10 naar bed pfffff. Nee hoor niets geen biertjes drinken en een muziekje erbij. Om 22.00 moest je stil zijn, campingregels! Ach we waren vaak zo moe van de reis dat we na het avondeten ook helemaal inkakten dus zo erg was het niet.

Volgende verslag ga ik verder met Denham en Monkey Mia waar we dolfijnen gevoerd hebben!